Met de pijn in mijn spieren nog vers denk ik terug aan de boulderdag Dust in Monk afgelopen zondag. Zo’n dag boulderen is natuurlijk vooral een leuke bezigheid. En een moment om te bekijken of je noeste trainingsarbeid zijn vruchten afgeworen heeft. Maar ook een mooie kans om weer wat te leren.

Op zo’n wedstrijddag kun je vrij rondlopen en tientallen voor jou nieuwe boulders proberen. Je kunt daarnaast nog 150 andere mensen zien boulderen. Dat is een mooie kans om wat beter te leren waar je sterke en zwakke punten liggen.

Waarom dat zo is: al trainend op je thuiswandje(s) met je vaste trainingsmaatjes is het gevaar groot dat het langzamerhand lastig wordt nog objectief naar je eigen kunnen te kijken. Je doet je eigen ding en daarbij is het moeilijk om te bepalen waar het goed gaat en waar niet.

Tijdens een boulderdag kun je jezelf vergelijken met tientallen andere, voor jou soms onbekende klimmers. Hoe lossen die de boulders op? Waar gaat het bij jou fout? In wat voor soort boulders doe je het relatief beter? En in welke soort juist slechter? Zijn het de technische wanden waar je moeite mee hebt of juist de overhangende krachtige boulders? Hou je die slopers niet vast? Of zijn je heupen niet soepel genoeg om net als die anderen meer uit je benen te kunnen halen?

Natuurlijk moet je ook in de gaten houden dat ook de bouwstijl en waardering van de boulders van invloed zijn op het plaatje wat je krijgt op zo’n dag. Misschien zijn de krachtige overhangen wel wat harder gewaardeerd. Of juist de platen. Desondanks loont het na zo’n dag even stil te staan bij hoe je gepresteerd hebt. Waar was je tevreden over en waar valt nog veel te verbeteren? Zeker nu er regelmatig boulderdagen georganiseerd worden heb je geen excuus om niet af en toe mee te doen.