Motivatie is iets vreemds. Het kan een enorme drijfveer zijn, je tot het uiterste laten gaan. Als je echt gemotiveerd bent kun je meer pijn weerstaan, andere dingen laten en enorme discipline opbrengen om veel en hard te trainen. Niet alleen in je sport speelt het een rol, maar eigenlijk overal in je leven. Op je werk, in je andere hobbies of zelfs in de liefde. Zonder motivatie doe je niets.

Uit de stilte op deze site afgelopen tijd mag je gerust concluderen dat mijn motivatie om te schrijven even ver te zoeken was. Drukte mag misschien een korte tijd een excuus zijn, maar gezien de huidige frequentie van nieuwe berichten is er natuurlijk meer aan de hand. Een korte uitleg.

Motivatie is een belangrijke drijfveer, een catalisator. Maar soms kan die ook tegenstrijdig uitwerken. Er zijn eigenlijk een aantal situaties mogelijk. Allereerst: je bent gemotiveerd en het gaat goed. Dan kan niets je stoppen, je gaat als een locomotief door. Niets of niemand houdt je tegen om nog beter, verder en hoger te gaan.

De tweede situatie is dat je niet gemotiveerd bent maar het gaat wel goed. Niets aan de hand. Eigenlijk vindt je het allemaal wel prima. Je doet je ding maar je zult er niet warm of koud van worden.

Als er helemaal geen motivatie is en het gaat niet goed, de derde situatie, is er in feite ook niet zo veel aan de hand. Zonder motivatie vind je het ook niet zo belangrijk als het iets minder gaat. Het maakt allemaal niet zo veel uit.

De laatste mogelijkheid is – vind ik – de lastigste. Je bent wel gemotiveerd maar het zit tegen. Niet even, maar echt lang. Hoe ga je daar mee om? Hoe zorg je er voor dat het tij keert? Hier komt doorzettingsvermogen om de hoek kijken. Er is geen weg zonder obstakels, geen leven zonder problemen, klein en groot. Je doorzettingsvermogen helpt je er doorheen.

Maar tegelijkertijd zorgt die juist voor frustratie. Want je kunt je wel als een bull-terriër vastbijten en nooit meer loslaten, maar er komt een moment dat je je afvraagt of het niet beter zou zijn los te laten.

Nu zul je je misschien afvragen waar dit heen gaat? Het klinkt allemaal erg persoonlijk en dramatisch. Wees niet bang, er is niets aan de hand. Maar zelfs voor mij is het soms moeilijk om om te gaan met kleine tegenslagen. Een vervelende, slepende blessure is op een gegeven moment de reden dat ik maar even helemaal niet meer aan klimmen wil denken. En dus ook niet aan deze site. Ook al weet ik aardig wat af van blessures. Weet ik – rationeel – wat me te doen staat. Toch kunnen negatieve emoties mijn motivatie teniet doen.

Tijdelijk.

Want gelukkig weet ik dingen goed te relativeren. En dat is iets wat ik iedereen kan adviseren. Er zijn echt wel ergere dingen dan niet op je max kunnen klimmen. Wees blij dat je gezond bent, een dak boven je hoofd en misschien wel een leuke baan en vriend of vriendin hebt. Wees blij dat je eens niet drie avonden per week in een stoffige hal rond hangt, maar eindelijk eens tijd hebt voor een goede film.

Er komt een moment dat het ook met klimmen weer vooruit gaat. Dat weet ik zeker. Daar geloof ik in.