De Frankenjura is een prachtig klimgebied in het zuiden van Duitsland, iets boven Nürnberg. Het is vooral bekend als de bakermat van het europese sportklimmen met mensen als Wolfgang Güllich en Kurt Albert die in de jaren 70, 80 en 90 de grenzen van het sportklimmen vele malen verlegden. Kurt Albert bedacht er de “rotpunkt” manier van klimmen.

Het gebied bestaat uit vele kleinere massiefjes, in hoogte variërend van zo’n 10-20 meter, slechts af en toe wat hoger. De rots bestaat uit grijze kalk met gaten. Veel gaten. Verder zul je er met name rechte tot sterk overhangende wanden vinden. Op de vertikalere wanden vindt je de wat makkelijkere routes tot frans zesde graads, in de overhangen ligt de nadruk op 7de graads en hoger.

Omdat de routes vaak kort en boulderachtig zijn hoef je je in je voorbereiding niet al te druk te maken over je uithoudingsvermogen. Hard kunnen sleuren aan pockets is het geheim! Als je dat een metertje of 5 volhoudt is dat meestal genoeg om de route te klimmen.

Meer gebiedsinformatie kun je vinden op de website Frankenjura.com. Topo’s kun je kopen op sites als klettershop.de, climbing.de en de uitgever zelf panico.de. De relatief nieuwe topo Frankenjura Extreme met daarin alleen een selectie van de moeilijkere routes is handig voor ieder die dat niveau klimt en niet met de twee dikke algemene topo’s rond wilt zeulen.

Helaas eindigde de vakantie voor mij wat minder. Als je na het eerste setje van een route valt heeft je zekeraar maar twee keuzes. Dynamisch zekeren met het risico op een grounder of wat strakker zekeren met het risico op een hard contactmoment met de rots. Die laatste optie werd mijn enkel iets te veel, met als gevolg een paar gescheurde enkelbanden.

Voor mij voorlopig krukken en niet klimmen. Wie had gedacht vooral na een klimtrip naar de Frankenjura, het harde gebied met vingerslopende vingergaten, te moeten trainen aan vinger- en campusboard?